ółwie (Testudines, Chelonia) – rządowodniowców z gromady zauropsydów (Sauropsida). Rząd żółwi dzieli się na 2 podrzędy, 13 rodzin i obejmuje ok. 220 współcześnie żyjących gatunków. Wśród żółwi spotyka się zwierzęta zarówno mięsożerne, jak i roślinożerne, wodne i lądowe. Wszystkie są jajorodne. Zapłodnienie wewnętrzne odbywa się za pomocą narządu kopulacyjnego. Żółwie pomimo tego, iż są mniej zróżnicowane morfologicznie od innych gadów, potrafiły opanować najróżnorodniejsze środowiska poczynając od mórz, a na terenach pustynnych kończąc.
Są starsze od dinozaurów, gdyż pojawiły się zapewne już na przełomie paleozoiku i mezozoiku ok. 250 mln lat temu. Już wcześniej, w środkowym permie żyli ich domniemani przodkowie, roślinożerne parejazaury (Pareiasauria). Paleontolodzy nie odnaleźli jednak form pośrednich, które łączyłyby je z prymitywnymi gadami z karbonu. Nie są też blisko spokrewnione z innymi grupami gadów. Zwykle żółwie traktowane są jako wczesna odrośl najprymitywniejszej podgromady gadów - Anapsida, ale z niektórych nowszych analiz wynika, że bliższe są diapsydom - choć i tu są spory, czy są bliżej spokrewnione z lepidozaurami i zauropterygami[1], czy z archozaurami[2]. Rozwinęły się w erze mezozoicznej. Obecnie najstarszym odkrytym żółwiem jest pochodzący z późnego triasuProganochelys quenstedti (=Triassochelys dux), długości ok. 1 m. Jednak nie można go uznać za przedstawiciela współczesnych żółwi, gdyż miał jeszcze drobne zęby na podniebieniu, a jedynie szczęki były bezzębne. Nie mógł też chować głowy do wnętrza pancerza, - kark chroniły kostne kolce. Uważa się go za przedstawiciela wymarłej linii (podrząd Proganochelydia). W jurze i kredzie były już liczne i pospolite oraz miały typową żółwią postać. Obecnie żółwie są uważane za żywe skamieniałości ze względu na prymitywne cechy budowy ciała, a zwłaszcza brak dołów skroniowych, oraz zachowanie ogólnego planu budowy ciała przez setki milionów lat.
Największym znalezionym jak dotąd żółwiem jest późnokredowy żółw morski Archelon ischyros z Ameryki Północnej, którego szkielet mierzy ok. 4,5 m długości licząc od dzioba do ogona. Rozpiętość płetwiastych przednich kończyn wynosiła ok. 5,25 m, a masa ciała jest szacowana na ponad 2200 kg. Niewiele mniejszym jest plioceński żółw Stupendemys geographicus należący do rodziny żółwi pelomeduzowatych. Jego skamieniałe resztki odkopano w Wenezueli. Zamieszkiwał południowoamerykańskie rzeki 3 miliony lat temu i mógł mierzyć do 3 m długości i ważyć 2 tony.
Są jedynymi kręgowcami na świecie z zewnętrznym szkieletem, którego grzbietowa część - karapaks powstał z przekształcenia żeber i ościstych wyrostków kręgów w kostne płyty. Dolną brzuszną część pancerza - plastron stanowi zmodyfikowany obojczyk i żebra brzuszne. Zarysy kości nie odpowiadają dokładnie tym z tarczek. Tak więc ciało pokryte jest dwuwarstwowym pancerzem, złożonym z szeregu płytek kostnych, pokrytych z zewnątrz rogowymi tarczkami, których liczba zwykle wynosi 4 a rzadziej 5 par leżących po przeciwnych stronach nieparzystych tarcz kręgowych. Niekiedy zamiast twardego pancerza występuje gładka i miękka skóra. Po bokach ciała karapaks łączy się z plastronem przy pomocy spojenia zwanego mostem, który może być miękki lub sztywny. Niektóre gatunki mają plastron zawieszony na zawiasach, dzięki którym mogą ciasno domykać go do reszty pancerza.
W przeciwieństwie do pozostałych owodniowców (gadów, ptaków, ssaków) mają pierwszy krąg (atlas) z trzonem, co ogranicza obroty czaszki (u pozostałych - atlas jest pierścieniowaty, a jego trzon przyrasta do następnego kręgu, obrotnika i tworzy oś obrotu czaszki).
W przeciwieństwie do jakiegokolwiek innego zwierzęcia na ziemi biodro i łopatki są wewnątrz ich żeber. Dzięki takiej budowie mogą (z wyjątkiem żółwi morskich) wciągać głowę, kończyny i ogon do wnętrza pancerza. Ogon jest raczej krótki i spiczasty.
Mają rogowy dziób, w którym zamiast zębów (z wyjątkiem w kilku wygasłych form) są ostre rogowe listwy na krawędziach szczęki i żuchwy, które u gatunków mięsożernych są ostre jak noże a działają jak nożyce, natomiast u gatunków roślinożernych ich zewnętrzne krawędzie są ząbkowane co ułatwia im odgryzanie twardych, zdrewniałych części roślin.
Czaszka typu anapsydalnego (brak dołów skroniowych).
Zapłodnienie jest wewnętrzne do czego służy wprowadzający organ, wypuklany ze steku (jak u niektórych ptaków).
Wszystkie są jajorodne, samice kopią w gruncie dołki tylnymi odnóżami gdzie znoszą jaja.
Mają rozdzielone i ruchome powieki, nie mają otworów usznych, błon bębenkowych i ucha środkowego. Szpara kloakalna jest ustawiona wzdłużnie, pęcherz moczowy znajduje się pod stekiem. Mają gruczoły kloakalne pełniące rolę gruczołów wonnych oraz gruczoły solne znajdujące się w jamie nosowej.
Wykluwający się żółw, prawdopodobnie Testudo marginata
Wszystkie żółwie są jajorodne i składają jaja (zwapniała skorupka jest zmineralizowana aragonitem, a nie kalcytem jak u krokodyli i ptaków) na lądzie. Najpierw wygrzebują w ziemi jamy pełniące rolę komór lęgowych. Jaja pod wpływem ciepła słonecznego nagrzewającego grunt przechodzą proces inkubacji. Żółwiki wydostają się z jajek za pomocą tzw. zęba jajowego znajdującego się z przodu górnej szczęki. Jest to zgrubienie skórne, które znika po kilku miesiącach. Po wykluciu małe żółwiki wyglądają jak miniatury dorosłych i od razu są samodzielne. Ich pancerz jest jeszcze dość miękki i twardnieje z czasem. W pierwszych chwilach po wyjściu z komór instynktownie szukają kryjówki, są bowiem narażone na ataki wielu zwierząt, a szczególnie ptaków. U wielu gatunków żyjących w zimniejszym klimacie młode po wykluciu się z jaj spędzają zimę w komorach lęgowych i opuszczają je dopiero wiosną. Liczba składanych jaj zależy od gatunku i waha się w przedziale od kilku (mniejsze gatunki) do ok. 150 (duże gatunki).
Ciekawostką jest fakt, że płeć zależy od temperatury w jakiej rozwijały się jaja. U żółwi wyższa temperatura indukuje samice ( odwrotnie u aligatorów). Wybierając na złożenie jaj miejsca suche i cieplejsze lub wilgotniejsze i chłodniejsze, żółwice mogą wpływać na płeć swych potomków.
Występują na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy, lecz zdecydowana większość to mieszkańcy ciepłej i umiarkowanej strefy wszystkich kontynentów oraz wysp oceanicznych i oceanów.
Karapaks barwy oliwkowobrązowej , jest średnio wypukły, pokrywają go gładkie, regularne rogowe tarcze. Na każdej większej tarczy rozchodzą się promieniście od jednego punktu żółte kreski. Plastron pokryty dużymi nieregularnymi jasnymi plamami jest dobrze wykształcony, u samców środkowa część nieco wklęsła. Głowa, szyja i odnóża pokryte licznymi małymi żółtymi plamkami. Zdarzają się okazy czarne i bezplamiste. Źrenice oczu okrągłe. Samce mają z reguły tęczówkę rudopomarańczową lub brązową, a samice mają oczy upstrzone żółtymi plamkami z niekiedy całkiem żółtą tęczówką.
Rozmiary
Długość karapaksu rzadko przekracza 20 cm
Masa ciała do 1 kg.
Biotop
Jest gatunkiem nizinnym, a jego środowiskiem jest woda, którą opuszczają tylko samice dla złożenia jaj. Zamieszkuje nieduże, zarastające jeziorka, leśne oczka wodne, bagna, gęsto zarośnięte i trudno dostępne starorzecza, duże stawy oraz wolno płynące rzeczki z gęstą roślinnością.
Pokarm
Jest drapieżnikiem, poluje i odżywia się wyłącznie pod wodą. Zjada owady wodne i ich larwy, ślimaki, małże, kijanki, żaby, małe rybki. Nie gardzi też martwą zdobyczą. Mniejszą zdobycz połyka w całości, a większą chwyta szczękami i rozrywa pazurami.
Zachowanie
Większość czasu spędza w wodzie, ale oddycha powietrzem atmosferycznym przy pomocy płuc. Pod powierzchnią wody może przebywać nawet do jednej godziny. Jest bardzo płochliwy, doskonale pływa, nurkuje, widzi oraz wyczuwa zbliżającego się intruza, stąd bardzo trudno go spotkać. Kiedy nie jest płoszony, lubi wychodzić z wody i wygrzewać się na słońcu. Zimuje zagrzebany głęboko w mule na dnie zbiornika wodnego przez około 5 miesięcy. Ze snu budzi się w kwietniu lub maju, w zależności od pogody.
Rozmnażanie
Gody odbywa od końca kwietnia do początku czerwca. Jaja najczęściej składa na przełomie maja i czerwca, w porze zakwitania żółtych kosaćców. Żółwica wychodzi wtedy na ląd, by szukać odpowiedniego miejsca do ich złożenia. Można ją spotkać nawet 4 do 5 km od macierzystego zbiornika. Gdy odnajdzie właściwe, odpowiednio nasłonecznione i suche miejsce, przystępuje do budowy gniazda. Tylnymi łapami kopie dołek w twardej ziemi, głęboki na 12-16 cm, który w swoim przekroju jest podobny do gruszki, o średnicy ok. 10 cm, z prowadzącym doń tunelem o średnicy 5 cm. Kształt komory, w której zostaną złożone jaja, swoim wyglądem przypomina gotyckie sklepienie. Wykopanie komory lęgowej zajmuje żółwicy co najmniej 2 godziny. Następnie wprowadza ona do tunelu łapę, po której staczają się jaja. Złożone jajo jest przesuwane do ściany komory, zanim zostanie złożone następne. Składanie jaj trwa kilkadziesiąt minut. Przeciętnie od 6 do ok. 16 jaj w cienkich wapiennych skorupkach o wymiarach ok. 2 x 3 cm. Po złożeniu jaj samica zasypuje i maskuje wejście do gniazda, po czym wraca do macierzystego zbiornika. Młode żółwie wylęgają się z końcem sierpnia, a w zimniejszych rejonach nawet dopiero na wiosnę. Młode po wykluciu mają długość około 2,5 cm i miękki pancerz nie zabezpieczający ich przed żadnym zagrożeniem. Po wydostaniu się z gniazda rozpoczynają wędrówkę do leśnych oczek, jezior i moczarów. W wędrówce tej narażone są na ataki jenotów, wydr, lisów i borsuków. Dopiero po upływie 6 lat pancerz na tyle twardnieje, że żółwie mogą czuć się bezpieczne. Dojrzałość płciową uzyskują po około 7 latach.
Gatunek pod ochroną, bardzo rzadki. Ścisłą ochroną został objęty w 1925 roku. Wpisany do Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt z kategorią zagrożenia EN czyli gatunek bardzo wysokiego ryzyka, zagrożony wyginięciem. Od momentu wstąpienia Polski do Unii Europejskiej żółw błotny podlega Dyrektywie siedliskowej numer 92/43/EWG w sprawie ochrony siedlisk naturalnych rzadkich gatunków oraz fauny i flory.
Ścisła ochrona żółwia w Polsce owocuje również ochroną miejsc jego występowania (różne źródła podają, że około 335 ostoi zasiedlają żółwie). W środowiskach, w których bytuje żółw błotny, spotkać można takie rzadkie rośliny jak: widłak, rosiczka okrągłolistna, pływacz i storczykowate oraz zwierzęta: bocian czarny, strzebla błotna i lin.
W celu zachowania populacji żółwia błotnego w Polsce stosuje się akcje sztucznego wylęgu tych gadów, podchowania i wypuszczania ich do naturalnego środowiska (w 2004 r. w województwie lubuskim wypuszczono 150 małych żółwi błotnych do rzeki Ilanki).
Żółw Czerwonolicy
trachemys scripta elegans
red-eared slider
porady zawarte na tej stronie są uniwersalne i mogą odnosić się
do innych żółwi ozdobnych (żółwi wodnych)
Na naszym rynku jest kilka pozycji książkowych poświęconych żółwiom czerwonolicym ale nie opisują one dokładnie samego akwaterrarium a skupiają się na żywieniu, rozmnażaniu, chorobach i leczeniu. Stąd na grupach dyskusyjnych pojawia się wiele pytań dotyczących urządzania lokum dla żółwi czerwonolicych.
Na przykładzie własnego zbiornika postaram się opisać wszystkie wymagane i dodatkowe elementy wyposażenia akwaterrarium dla żółwia czerwonolicego z czasem dodając informacje na temat samej hodowli. Znajduje się tutaj również zbiór najczęściej zadawanych pytań dotyczących hodowli wszelakich żółwi - FAQ.
Starałem się zebrać tu informacje, których brak jest w książkach, albo są zbyt pobieżnie opisane. Traktujcie tę stronę jako swoiste uzupełnienie literatury, a nie jako jedyne źródło wiedzy.
Od jedenastu lat posiadam żółwie czerwonolice. Przez pierwsze siedem lat miałem dwie samice. Pewnego dnia zaczęły się tak mocno gryźć, że jedna wylądowała u weterynarza. Trzeba było je rozdzielić. Nie mogłem sobie pozwolić na dwa wielkie akwaterraria, musiałem jedną oddać... i obecnie została mi już tylko jedna żółwica. Zgodnie z obowiązującym prawem żółw jest zarejestrowany.
Uwaga! Jeżeli z jakiegoś powodu chcesz się pozbyć swojego żółwia. To najlepszym sposobem będzie danie ogłoszenia na stronie miłośników gadów terrarium.com.pl w dziale oddam. Pod żadnym pozorem nie wypuszczajcie ich na "wolność". Stanowi to zagrożenie dla środowiska, ponieważ żółw czerwonolicy charakteryzuje się doskonałymi możliwościami adaptacyjnymi i wypiera z naturalnych siedlisk żółwia błotnego Emys orbicularis - gatunku występującego w naszym kraju i będącego pod ochroną. Obowiązuje zakaz wprowadzania do środowiska przyrodniczego zwierząt lub roślin, a także ich form rozwojowych, obcych rodzimej faunie i florze zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy z dn. 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz.U. 2001, Nr 99, poz. 1079; z późn. zm.).
Żółwie pod względem geologicznym są bardzo starą grupą. Mogą one pamiętać nawet czasy dinozaurów. Gady te umiały się przystosować i możemy je podziwiać do dzisiaj. Zwierzątka które trzymamy w domu to żółwie ozdobne. Gatunki najczęściej trzymane w domach to: żółw czerwonolicy (chrysemys scripta elegants), żółw żółtobrzuchy (chrysemys scripta scripta), żółw malowany zachodni (chrysemys picta belli), żółw ozdobny obrzeżony (chrysemys picta marginata), żółw ostrogrzbiety (graptemys kohnii). Nazwy poszczególnych żółwi pochodzą od ich charakterystycznego wzoru widocznego na pancerzu, głowie i kończynach. Budową ciała żółwie ozdobne przypominaja typowe żółwie błotne. Ich pancerz - w porównaniu z lądowymi jest spłaszczony. Jest on zbudowany z płytek kostnych, składa się z dwóch części - karapaksu (grzbietowa) i plastronu (brzuszna).
Najpopularniejszym żółwiem ozdobnym jest żółw czerwonolicy. Jego charakterystyczną cechą jest podłużna plama tuż za okiem. Żółw ten występuje na terenach USA, od Illinois aż po Zatoką Meksykańską oraz od Tennessee po Teksas. Żółw czerwonolicy osiąga wielkość ok. 25 cm., zdażają się jednak okazy do 40cm. długości. Żółw może dożyć do 75 lat. Dojrzałość płciową samce osiągają między trzecim a piątym rokiem życia, samice dopiero w wieku 6 - 10 lat. Płeć u żółwi można okreżlić dopiero po ukończeniu przesz nie około 3 lat. Samce są mniejsze od samic, mają bardzo długie pazury i długi, gruby ogon.
Żółw u nas w domu
Żółwie są i pozostaną dzikimi zwierzętami. Ich reakcje dostosowane są do warunków środowiska naturalnego, jak np. szybka ucieczka z miejsca wygrzewania się do wody. Dlatego "dom" żółwia powinien stać w spokojnym miejscu, aby nasz zwierzak nie był stale niepokojony. Akwarim żółwia powinno być spore, zapewniające żółwiowi swobodę ruchu. Konieczne jest umieszczenie w nim wyspy, czyli części lądowej. Jej powierzchnia powinna wynosić około 1/4 powierzchni zbiornika. Musi to być solidna i wytrzymała konstrukcja, i łatwo dostępna dla żółwia. Pływająca wyspa nie jest najlepszym rozwiązaniem, bo żółw będzie miał trudności z wdrapaniem sie na nią. Nad częścią lądową należy zainstalować lampę, by żółw mógł się wygrzewać. W akwarium ładnie wyglądają rośliny, lecz żywe zostaną w bardzo szybkim tempie zjedzone przez żółwia. To samo dotyczy rybek akwariowych. Należy pamietać również o częstej wymianie wody, do tego polecam kubełkowy filtr. Dzięki niemu trzeba zmieniać wodę co około 3 miesiące, bez filtra należy to robić raz lub dwa w tygodniu (przy sporym żółwiu). Żółwie odżywiają się zarówno pokarmem roślinnym jak i mięsnym. Można im podawać także pokarm suchy, gotowy, który jest przez nie chetnie zjadany. Żółwia ozdobnego powinno się przezimować, o ile są do tego odpowiednie warunki. Jeśli nie, lepiej jest pozostawić zwierze aktywne przez całą zimę.
Systematyka
żółwia czerwonolicego
Typ - strunowce
Podtyp - kręgowce
Nadgromada - żuchwowce
Gromada - gady
Rząd - żółwie
Podrząd - żółwie skrytoszyjne Cryptodirida
Rodzina - żółwie błotne Emididae
Rodzaj - Chrysemys
Gatunek - Chrysemys scripta
Podgatunek - Chrysemys scripta elegants
Moje żółwie
Mojego pierwszego żółwia, Filipa, kupiłam w lipcu 1994 roku w Ostródzie. Byłam wtedy na wakacjach u babci, a żółwika kupiłam jako prezent z pieniędzy otrzymanych na imieniny. Filipa kupilismy razem z niebieską kuwetą, żółwik miał pozostać malutki i mieszkac w tej kuwecie. Zwierzątko było jednak bardzo smutne i nie chciało nic jeść. Kiedy wrócciliśmy do Warszawy, żółwik zamieszkał w akwarium z rybkami. Odżył. Pływał i jadł dużo, zawsze chetnie. Często bawił się, przepływając przez karmnik. Rósł szybko, zjadł wszystkie rośliny, później ślimaka i rybki. Kiedy w 1997 roku dokupiłam Kubę, myślałam, że będą żyć razem i że Filip nie urośnie więcej. Niestety, starszy żółw uznał Kubę za jedzenie i ugryzł go w łapkę. Na szczęście Kuba przeżył. Musiałam je rozłączyć. Żyły więc osobno i stale rosły. W 2001 roku przeprowadziliśmy się, a Filip i Kuba dostali nowe akwarium. Mieszkali w nim razem, dość spokojnie. Ale od kiedy miały większą przestrzeń, strasznie urosły. Zaczęły okropnie hałasować i gryźć się, do tego stopnia, że musiałam je oddać w czerwcu 2003. Męczyły się już. Teraz oba żółwie mieszkają w warszawskim ZOO. Odwiedziłam je,poznałam i wiem, że mają teraz dobrze. Obydwa wygrzewały się, były w oczku na zewnątrz gadziarni.
Kolekcja Żółwi
Od kiedy mój pierwszy żółw, Filip zamieszkał w naszym domu, zaczęłam interesować się tymi zwierzętami. Wtedy bardzo trudno bylo kupić figurkę żółwika. Ale ja zaczęłam zbierać. Na początku kolekcja powiększała się bardzo powoli. Teraz jednak mam już ponad 150 żółwików. Są to: figurki, zabawki, maskotki breloczki,broszki, zawieszki, poduszki i wieeeeele innych. Stoją w całym naszym domu. Niestety nie mam już żółwi żywych, ale nadal bardo lubię te zwierzęta.
Karapaks mocno wypukły, plastron płaski o bokach wygiętych ku górze. Samce mają tylną część nieco wklęsłą. Głowa masywna częściowo pokryta regularnymi tarczkami. Szczęki tworzą dziób. Szyja długa pokryta miękką skórą. Przednie kończyny trochę spłaszczone, a tylne słupkowate. Nogi zakończone 5 prostymi pazurami. Zdarzają się osobniki ze zredukowanymi palcami tylnych kończyn do 3. Ogon krótki, gruby mocno zwężony na końcu zakończony twardym kolcem. Karapaks ma barwę jasnożółtą, jasnobrązową lub oliwkowobrązową. Na środku każdej tarczy widnieje ciemnobrązowa lub czarna plama. Ciało ma barwę szarą lub jasnooliwkową bez plam.
Tryb życia ściśle lądowy i dzienny. W czasie upałów kryje się w ziemnych kryjówkach, które potrafi sam wykopać. Szybko chodzi z pancerzem uniesionym nad ziemią. Gdy temperatura spada szybko zapada w letarg.
Rozmnażanie
Samica składa raz do roku w maju lub czerwcu jaja do wygrzebanych przez siebie jam w ziemi w nasłonecznionych miejscach 3-8 jaj (mogą odbyć się w dwóch miotach).
W domowej hodowli zjada większość roślin łąkowych, jako rzadki dodatek można podawać utartą na tarce marchewką. Nie podaje się owoców i warzyw, są zbyt kaloryczne, często moczopędne, a niektóre z nich typu sałata, szpinak, rabarbar, kapusta - zawierają groźne dla zdrowia żółwia szczawiany, doprowadzające do odwapnienia kości i krzywicy oraz kamicy nerkowej. Owoce, z uwagi na zawartość cukru mogą być przyczyną namnażania się pasożytów w przewodzie pokarmowym. Żółw grecki jest 100% jaroszem, żywi się wyłącznie roślinami. Jedynie przez czysty przypadek może zjeść np. małego bezkręgowca wraz z roślinami. Lecz nie stanowi to stałego elementu diety, dlatego podczas domowej hodowli żółwie karmi się pokarmem wyłącznie roślinnym. Dieta tego gada powinna być maksymalnie zbliżona do sposobu odżywiania w naturze, czyli powinna być obfita w błonnik i wapń, zaś uboga w białko, cukier i tłuszcze. Zimą, jeśli żółw jest nie zimowany podstawę diety powinny stanowić wszelkie susze (suszone rośliny łąkowe, sianko, jakie można kupić w sklepie zoologicznym).
Terrarium dla żółwia greckiego powinno być 8 x dłuższe od pancerza (karapaksu). W takim terrarium powinno być jedno, znacznie cieplejsze od pozostałych miejsce, w którym temperatura będzie wynosić 35-40 ^C. W pozostałych częściach należy utrzymać temperaturę 23-26 ^C. Należy stworzyć dla żółwia kryjówki, w których będzie mógł schować się, gdy będzie mu zbyt ciepło lub gdy będzie spał - w tym celu mogą posłużyć np. wydrążone fragmenty korzeni lub kamieni lub wkopaną do połowy doniczkę (nie plastikową). Można również z korzeni drzew, kamieni i innych elementów stworzyć labirynt, którym żółwie chętnie będą wędrować - ruch jest bardzo istotny dla żółwi. Należy również wyznaczyć miejsce stałego karmienia - najlepiej w karmniku, żeby żółw nie rozrzucił pokarmu po całym terrarium. W dużym terrarium można raz na jakiś czas przenieść karmnik, zmuszając tym samym żółwie do poszukiwań i ruchu. Z roślinności powinno się zrezygnować, ponieważ jest ona chętnie zjadana przez nie. Jako podłoże najlepiej spisuje się darń - systematycznie podlewana stanowi przez długi czas naturalny wycinek środowiska. W terrarium nie powinno zabraknąć miski z wodą - miska powinna być na tyle duża, żeby żółw zmieścił się cały i na tyle płytka by mógł w niej swobodnie oddychać - żółwie lądowe nie potrafią pływać. Niezbędnym elementem wystroju terrarium jest też oświetlenie. W terrarium powinny znaleźć się: tzw. lustrzanka (40-60 W) oraz świetlówka emitująca promieniowanie UV-B (niezbędne do produkcji w skórze żółwia witaminy D wykorzystywanej do przyswajania wapnia i fosforu) 8-10 %.
Dla wielu z Nas znajdujące się w trawie zielsko to zwykłe chwasty. Dla żółwia to najlepszy pokarm. Należy podawać żółwiowi mniszek lekarski, koniczynę, babkę lancetowatą, trzykrotkę. Nie podajemy owoców, warzyw oraz nabiału. Najgorszym pokarmem są karmy typu Biorept. Jedynym dobrym pokarmem gotowym są suszone liście firmy ZUZALA oraz paszą Agrobs. www.agrobs.de W zimie karmimy żółwia cykorią, od czasu do czasu marchwią, sałatą rzymską czy kiełkami. Starajmy się zasuszać zielsko znajdowane w sezonie, to najlepszy pokarm na zimę.
Czy można zrobić żółwiowi wybieg na dworze?
Tak! Jak najbardziej ! Zrobienie wybiegu na działce czy w ogrodzie to dla żółwia doskonałe rozwiązanie na ciepłe dni. Pamiętajmy jednak, że żółwie lądowe to doskonałe kopacze. Wybieg musi być bezpieczny, i solidnie skonstruowany. Powinien mieć zabezpieczone dno przed przekopaniem się żółwia poza wolierę. Gada wynosimy na dwór, kiedy temp. przekroczy 20 stopni. Gdy brak nam możliwości na wybieg, spacery też nie szkodzą. Ale UWAŻAJMY NA UCIECZKĘ ŻÓŁWIA! Porządny, mądrze zrobiony wybieg zaoszczędzi nam przykrości związanych ze stratą żółwia.
Można pamiętać również o zabezpieczeniu żółwia od góry przed innymi zwierzętami typu pies czy kot jeśli zachodzi taka potrzeba
Ciężko poznać jest chorobę żółwia. Objawy są na ogół widoczne, gdy stan jest już ciężki. Dlatego musimy zapewnić dobre warunki oraz dobrą dietę dla naszych podopiecznych. Przy zakupie obejrzyjmy zwierzę. Raz na 6 miesięcy należy pójść z kupką i żółwiem do badania. Pamiętajmy, by znaleźć weterynarza, który ma pojęcie o gadach. Zwykły weterynarz bardziej szkodzi niż pomaga. Częstym chorobami są: zapalenie płuc, zaziębienie (objawami jest katar, oraz bąbelki z nosa, problemy z oddychaniem), biegunka, paraliż kończyn, krzywica (rozmiękczenie, deformacja pancerza).
Jak szybko powinien rosnąć żółw?
Prawidłowo karmiony żółw rośnie bardzo powoli. To jest dobry znak. Przyrost powinien być niewidoczny, lub być grubości włosa. Gdy żółw rośnie za szybko, to ostatni dzwonek by zmienić dietę na roślinki wolno rosnące na czystej łączce.
Czy podawać witaminy dla żółwia lądowego?
Prawidłowo żywiony gad nie potrzebuje żadnych witamin. Nie podawajmy ich. Możemy całkowicie zniszczyć wątrobę oraz nerki żółwia przedawkowując witaminy. Podawajmy je tylko z uzasadnieniem dobrego lekarza weterynarii. Żółwiowi należy podawać systematycznie sepię. Jest to naturalne wapno, które trzemy na codzienny pokarm. Podajemy ją raz na 3-4 dni.
Czy żółw jest drogi w utrzymaniu?
Tak, żółw nie jest tanim zwierzęciem. Potrzebne jest mu dobrze wyposażone terrarium. Także koszt świetlówek UVB nie jest mały. Ale gdy zapewnimy dobre warunki, żółw odwdzięczy się nam długimi latami życia.
Jak rozpoznać płeć żółwia?
Płeć można określić dokładnie, gdy długość dolnej części skorupy przekroczy 10 cm. Samce mają ogonek dłuższy, i przylega im on do ciała, samice mają króciutki ogon i nie trzymają go tak na boku.
Jakie podłoże jest najlepsze dla żółwi lądowych?
Podłoże nie może pylić, pleśnieć, nie może utrudniać normalnego poruszania się. Żółw nie ma prawa zjadać go sam, lub przyklejonego z pokarmem. Oczywiście musi być jak najbardziej zbliżone do naturalnego. Dla żółwi greckich i stepowych polecam grubą ( 10 cm jak nie więcej) warstwę kory ogrodniczej wymieszanej z siankiem dla gryzoni. Złe podłoże może spowodować zaczopowanie przewodu pokarmowego żółwia i śmierć w strasznych męczarniach. Dobrym rozwiązaniem jest zastosowanie darni.
Dlaczego żółw nie może jeść sałaty?
Żółw nie może jeść sałaty, choć jest roślinożercą. Sałata ma w sobie wiele kwasów organicznych, w tym szczawiany, które wiążą wapń. Gad na diecie opartej o sałatę zapadnie na chorobę zwaną hypokalcemią. Objawy to : osłabienie i stopniowa utrata twardości pancerz – MBD –syndrom miękkiego pancerza.
Jak długo żyje żółw?
Żółwie są długowiecznymi zwierzętami. Dożywają w naturze do ponad 100 lat. Są gatunki zarówno krócej, jak i dłużej żyjące. W domu, bez zimowania żółw może żyć nawet 50 lat. Wszystko zależy od warunków, diety, przebytych chorób itp.
napisał: oliwier
Dzisiaj stronę odwiedziło już 3 odwiedzający (5 wejścia) tutaj!
Ich pancerz - w porównaniu z lądowymi jest spłaszczony. Jest on zbudowany z płytek kostnych, składa się z dwóch części - karapaksu (grzbietowa) i plastronu (brzuszna). 
oraz od Tennessee po Teksas. Żółw czerwonolicy osiąga wielkość ok. 25 cm., zdażają się jednak okazy do 40cm. długości. Żółw może dożyć do 75 lat. Dojrzałość płciową samce osiągają między trzecim a piątym rokiem życia, samice dopiero w wieku 6 - 10 lat. Płeć u żółwi można okreżlić dopiero po ukończeniu przesz nie około 3 lat. Samce są mniejsze od samic, mają bardzo długie pazury i długi, gruby ogon.
Żółwie są i pozostaną dzikimi zwierzętami. Ich reakcje dostosowane są do warunków środowiska naturalnego, jak np. szybka ucieczka z miejsca wygrzewania się do wody. Dlatego "dom" żółwia powinien stać w spokojnym miejscu, aby nasz zwierzak nie był stale niepokojony. Akwarim żółwia powinno być spore, zapewniające żółwiowi swobodę ruchu. Konieczne jest umieszczenie w nim wyspy, czyli części lądowej. Jej powierzchnia powinna wynosić około 1/4 powierzchni zbiornika. 
Musi to być solidna i wytrzymała konstrukcja, i łatwo dostępna dla żółwia. Pływająca wyspa nie jest najlepszym rozwiązaniem, bo żółw będzie miał trudności z wdrapaniem sie na nią. Nad częścią lądową należy zainstalować lampę, by żółw mógł się wygrzewać. W akwarium ładnie wyglądają rośliny, lecz żywe zostaną w bardzo szybkim tempie zjedzone przez żółwia. To samo dotyczy rybek akwariowych. Należy pamietać również o częstej wymianie wody, do tego polecam kubełkowy filtr. Dzięki niemu trzeba zmieniać wodę co około 3 miesiące, bez filtra należy to robić raz lub dwa w tygodniu (przy sporym żółwiu). 
Żółwie odżywiają się zarówno pokarmem roślinnym jak i mięsnym. Można im podawać także pokarm suchy, gotowy, który jest przez nie chetnie zjadany. Żółwia ozdobnego powinno się przezimować, o ile są do tego odpowiednie warunki. Jeśli nie, lepiej jest pozostawić zwierze aktywne przez całą zimę. 
Typ - strunowce
Od kiedy mój pierwszy żółw, Filip zamieszkał w naszym domu, zaczęłam interesować się tymi zwierzętami. Wtedy bardzo trudno bylo kupić figurkę żółwika. Ale ja zaczęłam zbierać. Na początku kolekcja powiększała się bardzo powoli. Teraz jednak mam już ponad 150 żółwików. Są to: figurki, zabawki, maskotki breloczki,broszki, zawieszki, poduszki i wieeeeele innych. Stoją w całym naszym domu. Niestety nie mam już żółwi żywych, ale nadal bardo lubię te zwierzęta.
